OWCZAREK AUSTRALIJSKI (AUSTRALIAN SHEPHERD)
Wzorzec FCI nr 342
POCHODZENIE: USA
DATA OPUBLIKOWANIA OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 26.03.2009
UŻYTKOWOŚĆ: Pies pasterski na farmy i rancza
KLASYFIKACJA FCI: Grupa 1 Owczarki i psy do bydła (oprócz szwajcarskich psów pasterskich)
Sekcja 1 Owczarki
Bez prób pracy
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Podczas gdy istnieje wiele teorii dotyczących pochodzenia owczarka australijskiego, rasa jaką znamy dzisiaj powstała w Stanach Zjednoczonych. Owczarek australijski otrzymał swą nazwę z powodu skojarzenia go z psami baskijskich pasterzy, którzy w XIX w. przybyli do Stanów z Australii.
Popularność owczarków australijskich wzrastała wraz z modą na westernowy styl jazdy konnej po II Wojnie Światowej, stały się one znane społeczeństwu za pośrednictwem pokazów rodeo, wystaw koni, filmów i programów telewizyjnych. Ich wrodzona wszechstronność i podatność na szkolenie uczyniła z nich pomocników na amerykańskich farmach i ranczach. Ranczerzy hodowali owczarki australijskie zachowując ich wszechstronność, przenikliwą inteligencję, silne instynkty pasterskie i
atrakcyjny wygląd, które to cechy od początku zapewniały im podziw. Pomimo, że każdy osobnik ma jedyny w swoim rodzaju kolor i znaczenia, wszystkie owczarki australijskie wykazują niezrównane przywiązanie do swoich rodzin. Liczne zalety tej rasy zapewniły im popularność.
WYGLĄD OGÓLNY: Owczarek australijski jest zbudowany harmonijnie, o lekko wydłużonej sylwetce, umiarkowanej wielkości i kości, jego umaszczenie zapewnia różnorodność i indywidualność.
Jest uważny i żywy, zwinny i sprawny, solidnie zbudowany i muskularny bez śladu ociężałości. Posiada szatę o umiarkowanej długości i grubości. Ma ogon cięty lub pozostawiony w stanie naturalnym.
WAŻNE PROPORCJE: Mierzony od rękojeści mostka do guza kulszowego i od kłębu do ziemi owczarek australijski jest lekko wydłużony.
Solidnie zbudowany o umiarkowanej kości. Budowa samców odzwierciedla samczość bez wrażenia ordynarności. Suki wyglądają suczo nie będąc słabej kości.
ZACHOWANIE/CHARAKTER: Owczarek australijski jest inteligentnym psem pracującym o silnych instynktach pasterskich i stróżujących. Jest lojalnym towarzyszem zdolnym pracować cały dzień. Zrównoważony, o dobrym charakterze, rzadko bywa konfliktowy. Może wykazywać pewną rezerwę przy pierwszych spotkaniach.
GŁOWA: Głowa o czystych liniach, mocna i sucha. Powinna być proporcjonalna do reszty ciała.
MÓZGOCZASZKA:
CZASZKA:
Wierzch płaski lub lekko wypukły. Może występować niewielki guz potyliczny. Długość i szerokość są równe.
STOP: Umiarkowany, dobrze zaznaczony.
TRZEWIOCZASZKA:
NOS: Psy błękitno-marmurkowe i czarne mają czarną pigmentację nosa (i warg). Psy czekoladowo-marmurkowe i czekoladowe mają wątrobianą (brązową) pigmentację nosa (i warg). U marmurków dopuszcza się małe różowe plamki, które jednak nie powinny przekraczać 25% powierzchni nosa u psów powyżej 1 roku życia. Jeśli przekraczają, jest to poważna wada.
KUFA: Równej długości lub nieco krótsza niż mózgoczaszka. Oglądane z boku, kufa i czaszka tworzą równoległe linie, rozdzielone przez umiarkowany, dobrze wyrażony stop. Kufa zwęża się lekko w kierunku nosa i jest zaokrąglona na końcu.
ZĘBY: Pełny zestaw mocnych, białych zębów, które powinny spotykać się w zgryzie nożycowym lub mogą spotykać się w zgryzie cęgowym.
OCZY: Brązowe, niebieskie, bursztynowe, także każda wariacja lub kombinacja tych kolorów, w tym oczy nakrapiane lub marmurkowe. Kształtu migdałowego, ani wyłupiaste, ani zapadnięte. Psy błękitno-marmurkowe i czarne mają czarną
pigmentację obwódek oczu. Psy czekoladowo-marmurkowe i czekoladowe mają wątrobianą (brązową) pigmentację obwódek oczu.
WYRAZ: Pełen uwagi i inteligencji, czujny i pełen entuzjazmu. Spojrzenie powinno być przenikliwe, ale przyjazne.
USZY: Trójkątne, umiarkowanej wielkości i grubości, osadzone wysoko na głowie. Przy pełnym zainteresowaniu załamują się do przodu lub na boki w płatek róży.
SZYJA: Mocna, umiarkowanej długości, lekko wysklepiona od góry, dobrze
osadzona na ramionach.
TUŁÓW:
LINIA GÓRNA: Grzbiet prosty i mocny, poziomy i solidny od kłębu do stawów biodrowych.
ZAD: Umiarkowanie opadający.
KLATKA PIERSIOWA: Niezbyt szeroka, ale głęboka. Jej najniższy punkt sięga łokcia.
ŻEBRA: Dobrze wysklepione i długie, ani beczkowate ani płaskie.
LINIA DOLNA: Wykazuje lekkie podkasanie.
OGON: Prosty, naturalnie długi lub naturalnie krótki. Jeśli kopiowany (w krajach, gdzie ta praktyka nie jest zakazana) lub naturalnie krótki, to nie dłuższy niż 10 cm.
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
RAMIONA: Łopatki długie, płaskie, w kłębie osadzone dość blisko siebie i dobrze ułożone do tyłu. Ramię, które powinno być mniej więcej tej samej długości co łopatka, tworzy z łopatką w przybliżeniu kąt prosty. Przednie nogi są proste, prostopadłe do podłoża.
NOGI: Silne i proste. Kość mocna raczej owalna niż okrągła (na przekroju – dop. tłum.).
ŚRÓDRĘCZE: Średniej długości, bardzo lekko nachylone. „Kciuki” (pierwsze palce) mogą być usunięte.
ŁAPY: Owalne, zwarte, o dobrze wysklepionych palcach. Poduszki grube i elastyczne.
KOŃCZYNY TYLNE:
Szerokość tyłu jest równa szerokości przodu mierzonej w barkach.
Kątowanie miednicy i uda odpowiada kątowaniu łopatki i ramienia i tworzy w przybliżeniu kąt prosty.
STAWY KOLANOWE: Dobrze kątowane.
STAWY SKOKOWE: Umiarkowanie kątowane.
ŚRÓDSTOPIA: Krótkie, prostopadłe do ziemi, oglądane od tyłu są równoległe do siebie. Brak wilczych pazurów.
ŁAPY: Owalne, zwarte, o dobrze wysklepionych palcach. Poduszki grube i elastyczne.
RUCH: Owczarek australijski porusza się płynnie, swobodnie i bez wysiłku. Ruch jest pełen zwinności, harmonijny, wydajny. Kończyny przednie i tylne poruszają się prosto i równolegle. Przy większej prędkości łapy (przednie i tylne) zbiegają się w kierunku linii środka ciężkości, podczas gdy grzbiet pozostaje mocny i poziomy. Owczarek australijski musi być zwinny i zdolny do gwałtownych zmian kierunku i rodzaju ruchu.
SZATA: Średniej grubości, włos prosty do falistego, odporny na warunki atmosferyczne, średnio długi. Grubość podszerstka różni się w zależności od klimatu. Włos jest krótki i gładki na głowie, uszach, przedzie kończyn przednich i na śródstopiach. Tył kończyn przednich i portki posiadają umiarkowane pióro. Występuje umiarkowana grzywa i kryza, mocniej wyrażone u psów niż u suk.
UMASZCZENIE: Kolor błękitno-marmurkowy, czarny, czekoladowo-marmurkowy, czekoladowy – wszystkie z lub bez białych znaczeń i/lub podpalaniem. Żaden z kolorów nie jest preferowany. Biały kołnierz nie przekracza punktu kłębu na skórze. Biały jest dopuszczalny na szyi (w postaci częściowego lub pełnego kołnierza), piersi, nogach, spodzie pyska, jako strzałka na głowie, a także na brzuchu, przy czym nie może wkraczać na boki dalej niż 4 cale (ok. 11 cm) ponad poziomą linię poprowadzoną od łokcia.
Kolor biały nie powinien dominować na głowie, a oczy powinny być w pełni otoczone przez kolor i pigment. Marmurki wraz z wiekiem charakterystycznie ciemnieją.
WYMIARY: Preferowany wzrost dla psów: 20-23 cale (51-58 cm), dla suk: 18-21 cali (46-53 cm). Jakość nie może być poświęcona na rzecz wzrostu.
WADY: Każde odstępstwo od w/w punktów powinno być uważane za wadę, a sposób jej traktowania powinien być proporcjonalny do wielkości wady oraz jej wpływu na zdrowie i dobrostan psa.
POWAŻNE WADY:
- Uszy stojące lub obwisłe.
- Nietypowa szata.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
-
Agresja lub nadmierna lękliwość.
- Każdy pies wykazujący wyraźne fizyczne lub behawioralne anomalie powinien być zdyskwalifikowany.
-
Przodozgryz. Tyłozgryz większy niż 1/8 cala (3 mm – dop. tłum.). Utrata kontaktu spowodowana przez krótkie środkowe siekacze w prawidłowym skądinąd zgryzie nie powinna być uznana za przodozgryz. Zęby złamane lub utracone w wyniku wypadku nie powinny być uznawane za wadę.
-
Białe plamy na ciele u wszystkich umaszczeń, tzn. kolor biały pomiędzy kłębem a ogonem lub na bokach pomiędzy łokciami a tyłem psa.
UWAGI:
- Samce powinny mieć dwa normalne jądra w pełni opuszczone do moszny.
- Do hodowli powinny być używane tylko funkcjonalnie i klinicznie zdrowe psy, o budowie typowej dla rasy.
Ostatnie dopiski zaznaczone są wytłuszczoną czcionką.
Tłumaczenie: Urszula Charytonik